środa, 30 marca 2011

Zaglądam codziennie na blogi ale sama nic nie mam.Na tyle na ile pozwala mi ręka kleję gobelinówką.Dzis byłam kontrolnie u ortopedy z tą moją grabulką-nie zrasta się, dalsze 3 tygodnie gipsu i 19 kwietnia decyzja konkretna , chyba jednak zabieg.Nastrój kompletnie poszedł w dół.nie wiem kiedy i czy w ogóle wrócę do moich robótek w takim rozmiarze jak dotąd.....

środa, 23 marca 2011

Nie było mnie ponad tydzień. Proza życia, zmiana umowy na neta.tym o to sposobem dowiedziałam się,że nie jestem uzależniona od bycia w sieci.Spokojnie mogę funkcjonować. Za to uzależniona na maksa jestem od robótek.Pisałam wcześniej,że jak mi unicestwili tę grabulkę to mnie nerwy nosiły.Bo nosiły-czas przeszły, już nie noszą.Po tygodniu gipsu spróbowałam.szydełko odpadło w przedbiegach-potrzeba dwóch sprawnych rączek, tak samo z drutami.Rozpoczęte mam , jak pisałam wcześniej moje haftowane tulipany.za dużo tam jednak pajączków.Próbowałam z tym gipsem, wychodzą krzywo, szkoda tego co już jest. I tym o to sposobem mój zakupiony kilka lat temu gotowiec<pisałam o nim wcześniej> wszedł na sztalugi. Małżowinek znając mojego bzika bez zbędnych dyskusji zniósł ze strychu te kije, zamocował szkaradę i ruszyłam do dzieła. I tu zaczęły się schody .I nie chodzi o wyszywanie jedną ręką<lewą> haftem gobelinowym. Problem powstał w dobranych wcześniej kolorach nitek.Aż mi się nie chce wierzyć,że to ja dobierałam ten kicz.Sukcesywnie,przy każdej bytności Małżowinka w mieście zabieram się rownież i wymieniam kolory.Potomkini patrząc przez weekend jak matka ciągle coś pruje próbowała namówić mnie na rzucenie tej roboty do pieca.Uparłam się i wyszyję. Po kocich łbach ale wyszyję.Jeszcze ta nitka:a riadna.bez komentarza.jednak kiedyś nią zaczęlam i szkoda mi było pruć 4 rzędow.Teraz żałuję ale już za późno. Zdjęć nie wkleję, aparat foto dostal nóg i zniknął z domu<pojechał z Potomkinią na uczelnię>.Czorcicha słowem nie wspomniała, że go zabiera a aparat w komórce już dawno się spsuł<za duzo rtęci po upadku się z niego wysypało. Jednak od chwili machnięcia iglą przestało mnie nosić,nerwy się uspokoiły-:)
Lubię ten mój nałóg....

niedziela, 13 marca 2011

Żeby nie bylo, tak wygląda moja prawa ręka-:)
Nadal ponoszą mnie nerwy bo nic nie mogę robić.Pałętam się jak nie powiem co.Zrobienie czegokolwiek kończy się bólem lewego tym razem nadgarstka bo jest najnormalniej przeciążony.
A dookoła wiele się dzieje.Wiosna w pełni, pora sięgnąć za grabie i nie tylko.
Ostatni tydzień owocował dużymi zmianami na moim podwórku.
Kilka lat temu zostawiliśmy miejskie życie za nami, zachciało się nam natury.A ta "natura" okazała się starym zaniedbanym dawnym gospodarstwem, które po naszym zamieszkaniu sukcesywnie zaczęło się rozwalać.I nie  piszę tego aby narzekać bo mniej więcej<chyba jednak mniej> wiedzieliśmy w co się pakujemy.
Byla stara duża stodoła, którą Małżowinek "polożył" jesienią.W związku z tym jedna strona podwórka do dziś jest "piękna" chociaż porządek jako tako zrobiony.
Swojej kolejki w demontażu doczekała się również obora.Pierwotnie w jej demolce pomogla natura zaraz po naszym zamieszkaniu.Najnormalniej w świecie jedna porządna wichura i jeden bok runął.Staraliśmy się własnym sumptem zrobić porządek, wykorzystać to co zostało ale niestety waliło się dalej.
Dzięki pomocy zaprzyjaźnionej firmy "dostaliśmy" na kilka dni sprzęt i ludzi do wywózki<przesympatyczni panowie,których samochody miały stanowczo za wielkie koła>. I jak zwykle u nas nic nie może przebiegać w normalnym trybie.We wtorek zaczęli, 6 "starów" z gruzem wyjechalo.W międzyczasie tego dnia polamalam to łapsko.Na środę i czwartek okazało się, że właściciel firmy musi nagle wycofać od nas sprzęt.Super.W piątek zabrali się ponownie do dzieła.Okazało się, że samochód przeznaczony do wywózki gruzu jest za duży na naszą nawierzchnię podwórka .Zrobiło się takie błoto, że pan nie mógł tą swoją "wanną"wyjechać.Świetnie
W sobotę z samego rana chyba już ambicjonalnie "dostaliśmy" wszystkie małe samochody w firmie i wreszcie robota ruszyla, normalnie pan na koparce jakby miał kilka odnóg to kręciłby nimi dookoła.13 wywrotek wywiozło to co szpecilo przez ostatnie 5 lat nasze oblicze.
Kilka fotek 'ku pamięci'
To jest 'mała" wywrotka.
A tak wyglądało podwórko.To ostatnie zdjęcie to już pozostałość dla nas do posprzątania.
I jak ja mam się nie denerwować z powodu mojego inwalidztwa!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Jutro bedę wiedziała czy czeka mnie "składanie" przez ortopedów.
Hmmmmmm , ten wpis taki długi, lewa ręką...To może by tak skończyć magisterkę?

środa, 9 marca 2011

Dlugo nie będzie żadnych nowych robotek-:( Jak pech to pech,mówiąc kolokwialnie załatwiłam się na cacy.Prawa ręka zagipsowana,kość promieniowa złamana w stawie łokciowym.Przede mną wizja zabiegu operacyjnego i zespalania :(:(:( Jestem zła sama na siebie.Ręka boli pieruńsko, o robótkach mogę zapomnieć, czytać nie mogę,spać nie moge, nosi mnie.....

poniedziałek, 7 marca 2011

Okazuje się, że wklejenie zdjęć to wcale nie taka prosta sprawa.Jak się człowiek już uporał z tymi wszystkimi szpilkami i paluchy przestały boleć to znowu ustrojstwa długo schły, następnie światło nie takie, a na koniec akumulatorki się rozładowały
W związku z tym dopiero dziś przy namiętnej pomocy Małżowinka< nie mógł patrzeć jak sama fotki strzelam>zrobiłam małą sesję zdjęciową temu co powstało w zeszłym tygodniu, nooo w trakcie 10 dni<uczciwie>.
Te 3 miały byc małe, mają około 22cm średnicy.
Te dwa "maluszki" do koszyczków znajomych<dość głębokie> mają po 51cm.Zużyłam 100g /525m ariadny merceryzowanej + ociupinkę.
A ta już dla mnie ,dołączy do siostry bliźniaczki w sypialni, zlikwidowałam listki z pierwotnego planu.Bardziej mi się podoba.
Baaardzo dawno nie robiłam tak małych istot.Sama przyjemność, efekt widoczny dość szybko.
Pierwszy raz wykańczałam je jak należy czyli poprzez upinanie szpilkami.Wcześniej prasowałam, naciągałam żelazkiem ale nie zawsze udało się zrobić to beż zażółceń.Szpilki jednak mają jeden dość duży mankament, bolą paluchy jak się człowiek rozpędzi w robieniu z ilością pikotek-:)
Teraz w rękach serwetkowe haftowane tulipanki i mam nadzieję, że nikt i nic nie przeszkodzi mi w wykończeniu ich.Daję sobie termin do końca tygodnia<z niedzielą włącznie>

czwartek, 3 marca 2011

Zajrzałąm na

Zajrzałam na chwilkę bo już późno<mój blogowy zegar jak zwykle kłamie>.Serwetkowe dzieła pokończone, jutro pranie, krochmalenie , suszenie i na koniec sesja zdjęciowa.